د ر دشت عراق آمد چون سرور آزاد ی
آزا د نمود آن شه چون سرو سرآزاد ی
عباس نجات شرع ازلطمه ی طوفان داد
د رشط فرات افکند چون لنگر آزاد ی
اززیر سُمّ اسبا ن قا سم به عروسش گفت
با یاد تو خوابید م در بسترآزاد ی
شه برسردوشش برد تا محفل حق یعنی
اصغر تو بگو تکبیر بر منبر آزاد ی
غوغا زحرم برخواست آند م که صدا آمد
عنقا زحرم بگشود بال و پری آزاد ی
آزا دی ی مطلق شد هنگا می که زینب دید
افتا ده و تن مجروح از مصد ر آزاد ی
آغشته بخا ک وخون چون دید دران گرما
افتاده ببر بگرفت آن پیکر آزاد ی
زد بوسه به حلقومش با اشک روان گفتا
رفتیم وزپا بوست ای مفخر آزاد ی
نه برتن تو جامه نه برسرمن معجر
کاین هر د و ضرورت نیست در کشور آزاد ی
درکوفه به نوک نی منشورو مد لل گشت
خا کسترآزا دی زیب سری آ زادی
عابد به غلَ و زنجیر درقید و اسیری شمر
سهمیه ی خون بردی زان محضرآزاد ی
ازجوشش خون اوست درآب و گلی بلخی
شوروشری آزاد ی تا محشرآزاد ی
موضوع مطلب : 
